I w swoich trybach zniewolil uwięził w niewidzialnej klatce
I to co niepokonanym okrzyknięto pokonanym
Się stało
Dziękuję dziś za tę naszą wolę walki
Za niechęć nieziemskiego umierania
Za tamte chwile przy symfonii wprost z dusz głębokości
I ostatnią tęczę którą złożyłeś mi do stóp
(Sobie podziękuje później ale równie szczodrze i szczerze)
Życzenie tylko jedno zostało
...
Niech to co zaistniało pozostanie trwałe
Trwalsze nawet niż te słowa na przybrudzonym papierze
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz