czwartek, 11 lipca 2013

Kropla w oceanie


Marzyłam o deszczu na pustyni
I innych niedorzecznosciach
Równie namiętnie
Marzyłam też że to skończy się
Pomyślnie i skończyło się
Jakby pomyślnie

Teraz patrzę przez okno
Beznamiętnie, bezmyślnie
I dobrze mi z tym
Wiem że za późno na łzy
Lęk został

Zbyt niepewnie pod stopami
Nawet pociąg którym odjeżdżam
Nie chce ruszyć
Nie wysiądę mimo wszystko
Przyrzekłam

Jak małe dziecko być - zapomnieć
To we mnie kroplą w oceanie
Nieistotne

2 komentarze:

  1. Tylko czy łatwo być małym dzieckiem i zapomnieć?

    OdpowiedzUsuń
  2. Niełatwo, powiem więcej - trudno. Pamięć ma to do siebie, że zawodzi, ale nigdy wtedy, gdy chcemy żeby zawiodła...

    OdpowiedzUsuń