Potrzebuję przebaczenia zanim będę mogła isć dalej. Ta droga jest więzieniem, te wszystkie miejsca, w których nie chciałabym być, wszystkie wspomnienia, które powinny zniknąć, wszystkie osoby, których nie chcę już znać, wszystkie uczucia, które są zbędne. Nie może tak być! Chyba powinnam przeczytać kilka książek o tym, jak być dobrym i miłym, chyba powinnam zacząć być kims lepszym. Świadomosć, że mogłabym odwiedzić setki kosciołów i w żadnym nie uzyskać rozgrzeszenia nie pomaga. Tylko ja mogę go sobie udzielić. Nikt inny tu nie pomoże. Ja też nie umiem. O ironio, to jednak prawda. Kiedy dopadnie Cię raz, za nic nie chce odejsć. Możesz za każdym razem wypraszać równie stanowczo, ale i tak w końcu wróci. Staram się, naprawdę. Co z tego. Ta droga jest więzieniem... A przebaczenie? Nie wybaczę.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz