It's my way!

Mamy spore szanse, żeby przeżyć jeszcze jeden dzień. Po co martwić się czy będzie świecić słońce, czy padać zimny deszcz? To przecież nieistotne, kiedy dane nam będzie przeżyć jeszcze jeden dzień! To takie piękne, kiedy wstajesz rano i możesz pomyśleć o gorącej kawie, gorącej kąpieli i wszystkim tym, co daje takie małe-wielkie szczęście. Chwila beztroski i zapomnienia, bezmyślności i bez-strategii. To dopiero później, a z tym później przychodzi mały-wielki strach, bo nie wiemy, co dalej i spoglądamy wstecz, a tam? Tyle pustych godzin, tyle niewypełnionych niczym chwil, tyle straconych szans, a ja nie chcę tak po prostu przeminąć! Po co czekać na coś, co nigdy może nie przyjść? Lepiej iść i upadać niż żyć bezczynnie. Lepiej wypełniać chwile i szanować każdą z nich. Lepiej wierzyć, że nie rozdziobią nas kruki i gile, wziąć sztandar wolności na swe barki i ruszyć z miejsca! Jeśli chcesz się z kimś umówić, to nie czekaj. Wyjdź na spotkanie własnemu Spełnieniu. I pamiętaj każdego dnia, że nikt nie powinien tak po prostu przeminąć. To mój cel. A kiedy obiorę wartościowy azymut, to nie pozwolę się zatrzymać ani sobie, ani Tobie, ani bombie atomowej, ani gwieździe supernowej, ani zaplanowanej obławie, ani żadnej trudnej sprawie. Nie chcę więcej uczestniczyć w ironicznych sytuacjach, których czar pryska, gdy dowiadujemy się prawdy. Może to słońce nie świeci naprawdę? Też czasem idę po omacku i staram się zrozumieć kim jestem, po co jestem i dlaczego właśnie tutaj? Nie sposób zrozumieć to tak po prostu, tak po prostu można nie żałować, że życie jest takie, jakie jest. I nie żałuję. Czasem wątpię i mam dość, czasem pytam: "Boże, dlaczego mnie tak doświadczasz?!". Czasem myślę, że dla mnie już nie ma żadnej nadziei. Chwilę później wybucham samej sobie śmiechem prosto w twarz, bo nigdy, przenigdy nie jest do końca tak źle. Kocham zbyt wiele rzeczy w moim życiu, by móc tak po prostu zrezygnować. Kocham zbyt wiele chwil w moim życiu, by przestać je szanować. A gdzie Twoja miłość? Możesz mi powiedzieć? Wydaje Ci się, że masz wszystko - silne ręce i marzenia możliwe do spełnienia, ale Twoje pięści są zaciśnięte, a marzenia nieco przyziemne. Nie wiem, czy spotkamy się w niebie, bo też często jest we mnie zbyt wiele dumy, gniewu i złości, ale ja mam odrobinę miłości. A to jedyne, czego tak naprawdę możesz potrzebować. Nie, to słońce nie może świecić naprawdę.

Współczesna ludzkość potrzebuje alternatywy, która nie ma racji bytu. Substytuty? Nie za wiele ich dookoła? Wartości pogrzebane w mroku codziennej frustracji nie zmartwychwstaną samoistnie. Nie da się funkcjonować zbyt długo ofiarując wszystko i nie dostając nic w zamian, pamiętaj. I nie obchodzi mnie Twoja negacja, bo to jakby powiedzieć: "Żyję, ale nie istnieję.". To jak powiedzieć: "Nie ma Boga.", ale niech mi pomoże.

`Not to lie

Not to hurt

Untill I die